Terra Norte

Zinderend fris en tegelijkertijd opvallend mild ...

Wanneer je de kaart van noordwest Spanje, zeg maar ‘het hoekje boven Portugal’, wat nader bekijkt, dan valt het op dat de kustlijn aan de westkant ongelooflijk grillig is. Met name het gedeelte tussen Santiago de Compostella en de Portugese noordgrens, wordt gekenmerkt door zeearmen die ver het land in reiken en enkele kleine onbewoonde eilandjes die verspreid voor de kust liggen. Zo’n zeearm noemt men in het Spaans een ‘ría’ (meervoud: rías) en omdat het een vrij laag gelegen streek betreft, noemen de Spanjaarden het hier Las Rías Baixas. Waar de Atlantische Oceaan enkele tientallen kilometers noordelijker én zuidelijker onstuimig op de rotsen en stranden beukt, is de zee hier haast lieflijk te noemen. De eilandjes die verspreid voor de kust liggen, fungeren als heuse golfbrekers. En zo kan het zijn dat het op open zee ongekend ruig weer is, terwijl in Las Rías Baixas de golfjes tam het strand op komen rollen. Zie je jezelf er al op een terras zitten deze zomer? Het lijkt ons in ieder geval een uitstekende locatie voor een lange, lome lunch.

Tijdens zo’n lunch is al te hoogdravend wit helemaal niet op zijn plek. Wij zouden ons tijdens een lunch (of diner!) op een dergelijke locatie laten inspireren door de omgeving: het liefst zouden we de Terra Norte Albariño van wijnmaker Miguel Angel Moreira Manyo schenken aan onze gasten. En met erg veel plezier ook voor onszelf een glas inschenken natuurlijk! Niet bekend met de Albariño-druif? We doen een poging om ‘m te omschrijven: wijnen van deze druif zijn doorgaans zinderend fris en tegelijkertijd opvallend mild. Geen felle zuren zoals we die kennen uit bijvoorbeeld een Sauvignon Blanc of Grüner Veltliner. Niet het uitgesproken groene/vegetale van een Verdejo, wél het verleidelijke ronde karakter van een goede Pinot Blanc. In het verleden kwam de term “zuiver als een bergbeekje” nog wel eens uit de pen van Erik J. Sauter sr. (herinner je de wijnen uit Aprémont nog …); juist die kreet is ook op Albariño van toepassing. Vooruit, met nét iets meer vlees op de botten. Kun je inmiddels een voorstelling maken van de wijn?!

Nu de wijn geselecteerd is voor bij de lunch, resteert alleen de vraag “wat serveren we er bij?” nog. Ook hier laten we ons natuurlijk leiden door de omgeving en de traditionele Galicische keuken. En dan komen we al snel bij allerhande ingrediënten uit de zee terecht. Lokaal serveert men volop inktvis, percebes (eendenmosselen), coquilles en scheermessen. Je visleverancier moet wel heel goed gesorteerd zijn, wil hij/zij eendenmosselen aanbieden, maar de andere suggesties moeten toch te realiseren zijn. Houdt de bereiding zo naturel mogelijk, dan geef je de wijn het verdiende podium!